تفاوت استیل 420 و 430
تفاوت استیل 420 و 430 : با گردشی در میان بازار فروش آهن آلات با دسته های مختلفی از آلیاژهای فولاد بر می خوریم که با وجود داشتن شباهت های زیاد و قرار گیری در یک تقسیم بندی، بازهم تفاوت هایی با هم دارند؛ تفاوت هایی که منجر به بروز ویژگی هایی منحصر بفرد و به فراخور آن کاربردهای متنوعشان می شود .
در میان خیل انبوه استیل های ضد زنگ، دو گرید 420 و 430 به عنوان کاربردی ترین محصولات این سری مورد توجه قرار می گیرند، گرید هایی که دارای شباهت های فراوانی بوده اما به دلیل ساختار متفاوت با اختلافات اندکی که دارند در جایگاه های مختلفی نیز مورد استفاده قرار می گیرند .
در همین رابطه قصد داریم تا در ادامه به تفاوت استیل 420 و 430 پرداخته و بدین ترتیب توضیحاتی در خصوص هرکدام برای شما ارائه دهیم .پس چنانچه به این موضوع علاقه‌مندید تا انتهای این یادداشت با ما همراه باشید :
تفاوت استیل 420 و 430
1. تعاریف
استیل 420
به طور خلاصه می توان فولاد 420 را فولادی با کربن زیاد با کروم کم (12%) دانست . این محصول همانند بسیار دیگری از گرید های استیل بواسطه روش های مختلف عملیات حرارتی سخت می شود ، به همین دلیل برای کاربردهای نیازمند سخت کاری مناسب می باشد .
در خصوص مقاومت در برابر خوردگی این محصولات می توان گفت در شرایطی قابل ملاحظه قرار داشته و به ویژه زمانی که پولیش می شود در شرایط خورندگی بازدهی بالایی دارد . استیل 420 در حالت بازپخت یک فلز شکل پذیر بوده و معمولاً با فولادهای مارتنزیتی مقایسه می شود .
استیل 430
این نوع فولاد بر خلاف مورد قبل دارای مقدار زیادی کروم بوده و فولاد سخت نمی باشد . شاید بتوان وجود مولیبدن در این محصول که موجب افزایش مقاومتش در برابر خوردگی می شود را از جمله مهمترین وجوه تمایز و تفاوت استیل 420 و 430 دانست .
این فولاد فریتی به شکل پذیری بالا و مقاومت زیاد در برابر خوردگی معروف است . به دلیل مقاومت بالای این محصول در برابر مواد شیمیایی از آن برای انتقال محلول های خورنده یا اسیدهایی نظیر اسید نیتریک استفاده می شود . استیل 430 معمولاً به صورت میله ای فروخته شده و به استیل 434 بسیار شبیه می باشد .
2. ترکیب بندی
3. مقاومت در برابر خوردگی
همانطور که در قیمت ورق استیل 420 و قیمت میلگرد استیل 420 هم گفتیم مقاومت استیل های 420 بواسطه پرداخت سطحی بهبود می یابد و بدین ترتیب قادر به تحمل اسیدهای ملایم، آب شیرین و مایعات قلیایی می باشد ، این در حالیست که مقاومت آلیاژ مذکور با قرارگیری در معرض شرایط آنیل کاهش می یابد ، پس بی دلیل نیست که همواره در رده بندی ها مقاومت آن کمتر از 430 عنوان می شود .
فولاد 430 در برابر خوردگی مقاوم بوده و ترک هایی که منجر به ترک یا تجزیه فلزات می شوند به آن آسیب خاصی نمی رسانند .
4. مقاومت در برابر گرما
مقاومت در برابر گرما معیاریست که به ما می گوید این محصولات تا چه دمایی بدون تغییر حالت و آسیب دیدن یا تأثیرگذاری روی ماده داخل خود (در خصوص لوله ها) به کارشان ادامه می دهند . در همین رابطه آزمایشات نشان می دهد که استیل 420 تا دمای 650 دارای بازدهی مناسبی بوده و ساختار آن دچار تغییر قابل ملاحظه ای نمی شود . گفتنیست که با افزایش دما و بالاتر رفتن از این حد پیش بینی می شود که لوله مورد نظر دچار اکسیداسیون شود .
از سویی دیگر فولادهای 430 قادرند تا حداکثر دمای 870 را تحمل کنند اما استمرار این دما و گرم شدن بیش از حد تمایل به شکنندگی را در لوله تشدید می کند . با عنایت به اینکه این مشکل را می توان با آنلینگ یا پخت کاهش داد، مقاومت در برابر 430 در مقایسه با 420 بیشتر است .
5. ساخت
زمانی که مقاومت یک آلیاژ در برابر عوامل مختلف و سختی زیاد می شود می توان انتظار داشت که روش ساخت، شکل پذیری یا ماشینکاری آن دشوارتر شود . در همین رابطه می توان گفت که فولاد 420 به دلیل نرم تر بودن به هنگام تولید یک قطعه شکل پذیری بهتری داشته و نیاز به کار کمتری دارد .
این در حالیست که 430 ها با وجود شکل پذیری دارای فرآیند فنی پیچیده‌تری بوده و مستلزم صرف انرژی، ابزار و زمان بیشتری می‌باشند .
6. کاربردها
به عنوان آخرین تفاوت استیل 420 و 430 باید به کاربردهای آن ها اشاره کرد . استیل های 420 برای ساخت تجهیزات جراحی، ساخت کارد و چنگال، تولید تیغه های برشی و ساخت شیرهای سوزنی مورد استفاده قرار می گیرند .
در سوی دیگر از استیل های 430 به عنوان بست و تریم برای وسایل نقلیه، پنل های مورد استفاده در یخچال ها، روکش ماشین ظرفشویی ، آسترهای دودکش و حلقه های تزئینی اجاق گاز مورد استفاده قرار می گیرند .
ارسال نظر درباره این موضوع
