مقایسه استیل های نگیر و بگیر
مقایسه استیل های نگیر و بگیر : استیل‌ها در هر قالب و ظاهری که فرآوری شوند، دارای خواص فیزیکی و شیمیایی منحصر بفردی بوده که سبب می‌شود تا با توجه آن‌ها دسته‌بندی گردند . در همین رابطه بگیر و نگیر بودن این محصولات یا به قولی بهتر جذب و عدم جذبشان توسط آهنربا یکی از همین معیارهای رایجیست که به تقسیم‌بندی این محصولات کمک می‌کند .
اگرچه در نظر اول چسبیدن یک آهنربا به صفحه‌ای فلزی آنچنان هم مهم به نظر نرسیده و به ظاهر ارزش تبدیل شدن به یکی از تقسیم‌بندی‌های پرکاربرد ما را ندارد، اما حقیقت اینجاست که این عمل در خصوص خواص و ویژگی‌های متعددی از این محصول به ما اطلاعات می‌دهد که همین عوامل اهمیت مقایسه استیل های بگیر و نگیر را افزایش می‌دهد .
مقایسه استیل های نگیر و بگیر
تفاوت ساختاری استیل‌های بگیر و نگیر
در ساختار آلیاژ‌های مختلف وجود یا فقدان یک عنصر و همچنین کم و زیاد شدن میزان هریک به بروز تفاوت‌هایی بزرگ در ویژگی‌ها و به تبع آن کاربردهایشان منجر می‌شود . به همین علت است که یکی از دلایلی که فولادها به گریدهای مختلف تقسیم شده، هر گرید دارای زیر مجموعه‌هایی بوده و هریک از آن‌ها نیز با داشتن انواع کم کربن، معمولی و ... در حالت‌های مختلفی یافت می‌شوند همین تفاوت در نوع و میزان عناصر سازنده آن‌ها ولو به اندازه‌ای اندک می‌باشد .
در همین رابطه کروم و نیکل دو عنصر تعیین‌کننده در بگیر یا نگیر بودن یک آلیاژ فولای هستند. چنانچه استیلی فاقد کروم بوده یا مقدار بسیار کمی از این ماده را در ساختار خود داشته باشد به آهنربا چسبیده و بگیر یا فرومغناطیس نامیده می‌شود و در صورتی هم که این میزان کروم افزایش یافته و اندکی هم نیکل به آن افزوده شود در دسته محصولات نگیر یا پارامغناطیس جای می‌گیرد .
بگیر یا نگیر بودن یک استیل چه تأثیری روی ضد زنگ بودن آن‌ها دارد ؟
در مقایسه استیل های نگیر و بگیر، کروم به عنوان ماده‌ای که تأثیر بسزایی روی مقاومت یک آلیاژ در برابر زنگ زدگی دارد، طبیعتاً هرچه در ماده‌ای بیشتر باشد مقاومت آن نیز در برابر زنگ زدگی بیشتر بوده و به همان میزان فقدان این عنصر اجازه فعالیت‌های شیمیایی ترکیب‌هایی نظیر آب را برای خوردن سطح این مواد هموارتر می‌کند .
با عنایت به این توضیحات فولادهای نگیر به دلیل داشتن کروم زیاد جملگی ضد زنگ بوده اما این امر در خصوص استیل‌های نگیر کاملاً یکسان و دارای حکمی مشابه نیست، در نتیجه برخی از آن‌ها ضدزنگ بوده و برخی دیگر (با توجه به درصد کروم آن) چنین ویژگی‌هایی ندارند .
به بیانی دیگر اگر آهنربا به یک صفحه استیل نچسبید می‌توان این صفحه را قطعاً ضدزنگ دانست، در غیر این صورت نمی‌توان از روی ظاهر و بدون انجام آزمایشات دیگر نظر به ضد زنگ نبودن آن داد .
تأثیر عناصر مختلف روی فولادهای ضد زنگ
علاوه بر کروم که موجب افزایش مقاومت این محصولات در برابر خوردگی می‌شود، مواد ذیل نیز به نوبه خود تغییراتی قابل توجه در ساختار فولادها و مقایسه استیل های نگیر و بگیر به وجود می‌آورند که از مهمترین آن‌ها می‌توان به موارد زیر اشاره کرد :
نیکل: افزایش مقاومت در برابر خوردگی در محیط‌های خنثی و اکسیدکننده | موجب گران‌تر شدن قیمت ورق استیل نگیر و لیست قیمت لوله استیل می‌شود | افزاینده انعطاف و شکل‌پذیری فولادها شده | امکان نگهداری از آستنیت را در دمای محیط میسر می‌کند.
مولیبدن: افزایش مقاومت در برابر خوردگی با وجود یون‌های کلر
آلومینیوم: افزایش مقاومت در برابر پوسته شدن در دماهای بالا
مهمترین گریدهای استیل بگیر و نگیر
اگرچه این تقسیم‌بندی به همه گریدهای ورق‌های استیل نگیر اشاره ندارد اما از مهم و عمده‌ترین آن‌ها می‌توان به گریدهای 304، 316، 321، 309S، 310Sو 4841 اشاره کرد؛ در حالی که استیل‌های بگیر نیز به 410، 420 و 430 تقسیم می‌شوند .
کاربردهای استیل بگیر و نگیر
با وجود اینکه ممکن است کاربردهای این محصولات با یکدیگر همپوشانی هم داشته و در مواردی برای ساخت یک محصول واحد از هردوی آن‌ها استفاده شود، اما به طور کلی به دلیل ارزان‌تر بودن استیل‌های بگیر بسیاری از مصرف‌کنندگان ترجیح می‌دهند تا با صرف مبلغی کمتر در زمینه تولید قطعات خودرو، محصولات فلزی صرف غذا، دکل‌های نفتی و ... از این محصولات استفاده کنند. این در حالیست که از نمونه‌های ضدزنگ در ساخت پانل‌های کابینت یخچال و فریزر، اتصال‌دهنده‌ها، آستر دودکش و حلقه‌های اجاق گاز، سیم برق خودرو و ... استفاده می‌شود .
ارسال نظر درباره این موضوع
