استیل 420

آلیاژ 420 استنلس استیلی مارتنزیتی با کربن متوسط است که  استحکام و مقاومت به خوردگی خوبی دارد. این گرید قابلیت سخت شدن بالایی دارد و بسته به میزان کربن و سطح مقطع نمونه می تواند تا 52 راکولC  و یا بیشتر سخت شود. مقاطع کوچک باید در هوا سرد شوند و مقاطع بزرگتر برای دستیابی به سختی بیشتر باید در روغن کوئنچ شوند.
کاربردها
تیغه چاقو
ابزار جراحی
مقاومت به خوردگی
مقاومت به خوردگی آلیاژ 420 مشابه گرید 410، بهتر از گرید 416، پایین تر از گرید 431 و همچنین پایین تر از بیشتر استنلس استیل های فریتی سری 400 و همه استنلس استیل های آستنیتی سری 300 میباشد. مقاومت به خوردگی بهینه این آلیاژ در حالت سخت وتمپر شده می باشد بنابراین برای استفاده در حالت آنیل توصیه نمی شود.

ترکیب شیمیایی

آهن کروم نیکل منگنز سیلیسیم کربن فسفر سولفور
balance 12-14 1 1 1 0.15-0.36 0.04 0.03

 

خواص مکانیکی

دمای تمپر (درجه سلسیوس) استحکام کششی نهایی UTS(MPa) استحکام تسلیم  YS(MPa) ازدیاد طول Elongation(%) سختی (برینل)
آنیل 650 350 25 196
150 1630 1385 12 495
200 1605 1365 12 480
300 1570 1360 14 465
425 1625 1415 11 495
500 1450 1240 14 429
600 1025 800 19 302
650 895 675 20 262

 

عملیات حرارتی

عملیات سخت کردن: حرارت دهی تا 950-1020 درجه سلسیوس و سپس سرد کردن در هوا یا کوئنچ در روغن.
سخت کردن از دمای 1060-1020 مقاومت به خوردگی بهینه ای به دست می دهد. اما سخت کردن از دمای حدود 980 درجه سلسیوس ترکیبی از مقاومت به خوردگی و خواص مکانیکی را ارائه می کند.
عملیات تمپر: حرارت دهی تا 750-650 درجه سلسیوس، نگهداشتن در این دما و سپس سرد کردن در هوا
عملیات تمپر: حرارت دهی تا 700-600 درجه سلسیوس، نگهداشتن در این دما و سپس سرد کردن در هوا
تمپر در بازه دمایی 200-150 درجه سلسیوس موجب دستیابی به مقاومت به خوردگی بهینه و سختی ماکزیمم تا 52 RC می شود. از تمپر کردن در بازه دمایی 550-400 درجه سلسیوس به دلیل ترد شدن ماده باید اجتناب کرد چرا که موجب کاهش خواص ضربه ای و کاهش مقاومت به خوردگی آلیاژ می شود.